Tattoo Herman
Een Alkmaarse postbode is zo idolaat van Herman Brood dat hij hem wil eren met een tatoeage.
Op verschillende fansites, zoals
Brood4all
, ziet hij dat velen hem zijn voorgegaan.
Maar met alleen een tatoeage als ‘POP’ of ‘Rock ‘n Roll Junkie’ zou hij zijn idool te kort doen.
Dat kan beter, vindt hij, en groter ook.
Met jarenlang brieven bezorgen heeft hij voldoende geld gespaard om zijn wens in vervulling te laten gaan.
Hij laat zijn achterhoofd kaalscheren en klopt aan bij een lokale tattooshop. Opgewonden overlegt hij een knipselmap met allerhande foto’s en plaatjes van zijn held en legt zijn bedoeling uit. De tatoeëerder gaat meteen aan de slag en inkt het portret van Herman Brood op zijn achterhoofd.
In een aantal vervolgafspraken tatoeëert hij de volledige beeltenis van Hermans lichaam op des postbestellers
achterkant. Inclusief al Hermans tatoeages. Met dien verstande dat de tatoeages die bij Herman rechts staan bij de postbode links prijken.
Ook Hermans geslacht wordt niet vergeten.
Vakkundig wordt het zaakje tussen de billen van de postbode geprikt.
Het tatoeëren duurt alles bij elkaar zeven dagdelen. Het doet veel meer pijn dan hij had verwacht, maar het resultaat mag er zijn.
De postbode is van achteren Herman Brood van voren.
De man is apetrots op zijn tweede ik. Dat hij door de tattoo zijn baan kwijtraakt deert hem niet. Hij is nu de populaire jongen op fanclubdagen. Daar mogen bezoekers tegen betaling met zijn rug op de foto. Vrouwelijke bewonderaars kunnen het dan meestal niet laten zijn ‘piemel’ te betasten. Het meeste succes heeft hij in de zomer als hij op zijn buik op het naaktstrand ligt. Dan geniet hij van opmerkingen als
‘Hé Herman, kijk-ie uit dat je niet verbrandt!’ of ‘Zal ik je effe insmeren Herman.’ Ook ‘Hebbie het koud?’ wordt hem regelmatig toegelachen.
Wel vindt hij vervelend dat hij de afbeelding zelf nooit helemaal
goed kan zien. Daarom heeft hij thuis een constructie met spiegels bedacht. Eén spiegel hangt recht boven zijn bed zodat de meisjes, die hij nu achter elkaar weet te versieren, zichzelf onder Herman kunnen zien liggen.
Wanneer Herman Brood zich op 11 juli 2001 van het leven berooft, komt er gelijktijdig een einde aan het leven van de ex-postbode. Alsof er een bovenaardse macht aan het werk is geweest. Een buurvrouw ontdekt zijn ontzielde lichaam.Na het horen van een enorme bons gevolgd door glasgerinkel is ze zijn huis binnengegaan.
Als ze de slaapkamerdeur opent kijkt ze recht in het gezicht van Herman Brood. Ze wordt hysterisch.
De spiegel boven het bed is naar beneden gekomen en heeft het getatoeëerde hoofd van zijn romp gescheiden.
Geen van de tattooshops in Alkmaar zegt zich de postbode te herinneren, maar stuk voor stuk hadden ze de uitdaging van zo’n bijzondere tattoo graag aangenomen.
De buurvrouw uit dit verhaal heeft te kennen te geven verder niet te willen meewerken, maar vertelde wel dat de postbode op zijn eigen uitdrukkelijk verzoek op zijn buik is begraven.
Hoofd en lichaam zijn daarvoor provisorisch aan elkaar gehecht
