WWW.BROODJEBROOD.NL

Dogs are Free

Een Nederlands echtpaar heeft in Frankrijk een kasteeltje aan de rivier de Saone gekocht en wil het opsieren
met een aantal kunstwerken. Ze besluiten dat het zeker iets van Herman Brood moet worden.
Omdat ze zelf twee labradors, een Ierse setter en een teckeltje hebben, geven ze Herman Brood de opdracht om een aantal schilderijen met als thema ‘honden’ te maken. Ze moeten er fors voor in de buidel tasten, maar na een kleine twee dagen zijn de schilderijen klaar. Het echtpaar vindt ze prachtig en wil nog diezelfde dag op weg naar hun kasteel.
‘Ho, ho niet zo snel. Ik ga natuurlijk wel mee!’, roept Herman. Hij heeft wel zin in een paar dagen Chateau. Het
echtpaar voelt zich vereerd en is wel in voor een avontuur met de illustere kunstenaar. Ze drinken wat drankjes om het plan te vieren en gaan meteen op pad.
Na de Franse grens gepasseerd te zijn worden ze ter hoogtevan Charleville-Mézières aangehouden door de Franse douane. Die houdt, in samenwerking met de Nederlandse douane, een steekproef onder auto’s met een Nederlands kenteken. Het echtpaar en Herman worden gesommeerd de auto te verlatenen de douane begint de wagen met veel bombarie om te spitten. De schrik slaat het echtpaar om het hart als de snuffelhond hard begint te blaffen wanneer de schilderijen van Herman Brood tevoorschijn komen.
Het echtpaar moet eerst nog lachen om Herman die ‘Puppy Love’ neuriet. Alsof de politiehond verliefd is op zijn geschilderde honden. Maar het lachen vergaat het echtpaarals uit nadere inspectie blijkt, dat aan de achterkant vaneen van de schilderijen een pakje met twintig gram speedzit geplakt.
‘Mais ceci est un vrai pain’, proberen ze nog vertwijfeld.
De Franse douaniers halen er een Nederlandse collega bij. Die werpt een blik op de drugsvangst en dan op de schilderijen. ‘Meneer en mevrouw. U wist zeker van niets? Gaat met Herman Brood op stap en dacht dat zit wil snor. Heeft u de titels van de schilderijen al wel gelezen?’ Het echtpaar kijkt zenuwachtig met hem mee en leest dan voor het eerst de titels. Het eerste schilderij heet ‘Zonder Hondjes’ het tweede is getiteld ‘D(og )- Day’. Op het derde schilderij, waarachter de drugs zijn verstopt, is een rennende hazewindhond afgebeeld.
‘Peppie’ staat er op zijn rug.
Woedend kijkt het echtpaar Brood aan. Die tuurt als een betrapte schooljongen naar zijn schoenen. Maar intussen blijft de speurhond blaffen dat het een aard heeft. Hoewel de drugs al zijn verwijderd, blijft hij het schilderij met de hazewindhond bewaken als zijn nieuwe liefde. En zo fel, dat de douaniers hem niet meer kunnen bedaren. Het brengt Brood op het idee om een truc toe te passen waarmee hij in Nederland al meerdere malen is weggekomen. Hij koopt de gezagsdragers om met een schilderij. ‘Jullie het schilderij,
hond blij, wij vrij,’ stelt hij voor aan de Nederlandse beambte.
Het kost de Nederlandse beambte weinig moeite zijn Franse collegae te overtuigen. Snel nemen Brood en het echtpaar weer plaats in de auto. Als ze vertrekken zien ze nog net hoe de hond hitsig tegen het schilderij begint op te rijden. Waarop Brood op de achterbank schalks een arm om de schouder van de dame legt en in haar oor fluistert: ‘Dogs are free, why not we’.


De geschiedenis is opgetekend uit de mond van het echtpaar zelf.