Herman in de Politiek
In een kroeg in Rotterdam vraagt een vriend aan Herman of hij de volgende dag zijn baantje wil overnemen.
De vriend is voorzitter van een stembureau en morgen zijn er verkiezingen.
In zijn mooiste pak verschijnt de jonge Herman op de werkplek. Hij neemt zijn rol van voorzitter uiterst serieus en verricht alle handelingen met overdreven plechtigheid. Zijn taak bestaat eruit om op een lange lijst de naam door te krassen van de mensen die aan zijn bureau verschijnen.
Als om zes uur de stembussen sluiten worden alle biljetten op de grond gelegd en begint het tellen.
Een hels karwei. Er zijn wel twaalfhonderd formulieren die over achttien stapels van de meedingende politieke partijen moeten worden verdeeld. Waar zijn collega’s zich met toewijding op de biljetten storten heeft Herman zijn ogen toch vooral op de klok gericht.
Om exact acht uur zwaait hij vriendelijk gedag: ‘Mijn rock ‘n’ roll plicht roept.’ Hij vertrekt, zijn ondergeschikte stemmentellers verbijsterd achterlatend.
Nederland zit die avond, in afwachting van de uitslag van de verkiezingen, aan de buis gekluisterd.
‘Wij wachten nog op de definitieve telling van Rotterdam’, blijft de nieuwslezer maar herhalen in de speciale verkiezingsuitzending.
Dat jaar moet de Nederlandse bevolking genoegen nemen met een officieuze uitslag. Eén man blijkt de democratie te hebben ontwricht.
Het is de eerste keer dat Herman het landelijke nieuws haalt. Tot grote ergernis van Brood wordt zijn naam echter niet genoemd. Bij het zaaltje in Vledder, waar hij die avond moest optreden, is hij overigens niet komen opdagen.
De vriend is voorzitter van een stembureau en morgen zijn er verkiezingen.
In zijn mooiste pak verschijnt de jonge Herman op de werkplek. Hij neemt zijn rol van voorzitter uiterst serieus en verricht alle handelingen met overdreven plechtigheid. Zijn taak bestaat eruit om op een lange lijst de naam door te krassen van de mensen die aan zijn bureau verschijnen.
Als om zes uur de stembussen sluiten worden alle biljetten op de grond gelegd en begint het tellen.
Een hels karwei. Er zijn wel twaalfhonderd formulieren die over achttien stapels van de meedingende politieke partijen moeten worden verdeeld. Waar zijn collega’s zich met toewijding op de biljetten storten heeft Herman zijn ogen toch vooral op de klok gericht.
Om exact acht uur zwaait hij vriendelijk gedag: ‘Mijn rock ‘n’ roll plicht roept.’ Hij vertrekt, zijn ondergeschikte stemmentellers verbijsterd achterlatend.
Nederland zit die avond, in afwachting van de uitslag van de verkiezingen, aan de buis gekluisterd.
‘Wij wachten nog op de definitieve telling van Rotterdam’, blijft de nieuwslezer maar herhalen in de speciale verkiezingsuitzending.
Dat jaar moet de Nederlandse bevolking genoegen nemen met een officieuze uitslag. Eén man blijkt de democratie te hebben ontwricht.
Het is de eerste keer dat Herman het landelijke nieuws haalt. Tot grote ergernis van Brood wordt zijn naam echter niet genoemd. Bij het zaaltje in Vledder, waar hij die avond moest optreden, is hij overigens niet komen opdagen.
Museums Vledder
In Vledder is het enige valse-kunst-museum ter wereld. De vaste collectie bevat werk van bekende vervalsers, met soms ook echt werk onder eigen naam. Werken die de signatuur dragen van Mondriaan, Chagall, Klee, Heyboer, Picasso, Dali, Appel, Brood , Ensor, Slevogt, Nolde, Corinth, Matisse. Kopieën van beelden van onder anderen Frederic Remington en Rodin (De Denker). Een videopresentatie over vervalsers. Werk van meestervervalsers Geert Jan Jansen, Han van Meegeren, David Stein, Paul van Schaik en Mischa Oudwater. Valse stoelen, vals glas, valse keramiek. Gratis rondleiding.
www.museumsvledder.nl