Remote Control Hero
Herman verstaat als geen ander de kunst om van schijnbare onbenulligheden een gimmick te maken.
Zo ontdekt hij eind jaren tachtig de afstandsbediening.
Te pas en te onpas richt hij zijn remote control op omstanders.
‘Gek werden we van hem als-ie dat ding bij zich had,’ vertelt een oud horecabaas.
‘Hij had het zo voor elkaar, dat als hij die afstandsbediening op je richtte, dat je dan stil moest staan.
En iedereen deed het ook.’ Een collega vult aan: ‘Hij hoefde bij ons maar op de barvrouw te richten of zijn drankje werd al klaargezet.’
Een inmiddels getrouwde vrouw en moeder van twee kinderen: ‘Oh ja die vreselijke afstandsbediening.
Als Herman dat ding te voorschijn haalde wist je precies waar je aan toe was. Zat je net gezellig met hem te lullen, zette hij je uit. Moest je je mond houden.’
Een van de horecamannen: ‘Ik wou dat ik toen zo’n afstandsbediening had gehad.’
Een voormalig bandlid verzucht: ‘Dat zenuwending. Als Herman klaar was met een nummer richtte hij hem op het publiek. En ja hoor: iedereen klappen.’
Een oude vriend vertelt: ‘Op een gegeven moment richt hij zijn afstandsbediening op een blonde dame aan de bar. Hij klikken. Maar er gebeurt niets... Rammelen aan dat ding, nog een keer richten... weer niks.’ ‘Ah ik snap het al!’ roept-ie, ‘ben zo terug.’
‘Een paar minuten later komt hij weer binnenlopen met om zijn lippen een grote grijns. Richt weer op die blondine. En jawel hoor: heupwiegend komt ze op hem af.’
‘De batterijen waren op! fluistert hij in mijn oor. En weg is-ie. Samen met die blonde.’
Volgens de geïnterviewden is het verhaal waar.
Het interview is afgenomen in een Amsterdamse kroeg. Ver na middernacht.
