WWW.BROODJEBROOD.NL

Taugé

I n Bangkok, waar eind jaren negentig het jaarlijks terugkerend evenement voor expats in Azië wordt gehouden, staat een optreden van Herman op het programma. Volgens het aanplakbiljet, dat door de hele stad is verspreid, begint de show om 21.00 uur. De zenuwen onder de menigte zijn hoog opgelopen als Herman zich anderhalf uur te laat op het podium meldt. Stoned en dronken. Dat wel. Nadat hij eerst even twee Thaise schoonheden vol bij de borsten heeft gegrepen zingt hij één nummertje en bedankt het publiek. Als een dief in de nacht verlaat Herman de zaal. Met aan elke arm een Thaise deerne.
De volgende middag zit een van de bezoekers van het optreden aan de bar van het hotel als Herman binnenwandelt. Hij kan de conversatie tussen Brood en zijn manager Koos letterlijk verstaan.
‘Koos. Vind jij dat een echte kapitein ook de rode zee moet bevaren?’
Zonder af te wachten geeft hij zelf antwoord: ‘Nou ik niet. Onze leuter reageert daar nou eenmaal niet goed op. Geen optie. Dus gisteren, die ene Thaise, de knapste van den twee, ik denk: ik neem de artiesteningang.
Vond ze prima. Maar daarna.
Ik trek hem eruit. Hangt er een sliertje taugé aan. Een sliertje taugé, Koos! En je weet hoe smerig ik taugé vind.’

Koos reageert: ‘Dat heeft hij mij niet verteld. Op zulke details ging hij trouwens nooit in.
Sterker nog: hij zag heel slecht.’